de 4de week!

Hallo allemaal!

Het is weer al een tijdje geleden dat ik iets heb gepost op mijn blog! Ik zou jullie alles heel graag willen vertellen maar dan ben ik echt heel lang bezig. Je beleeft hier elke dag wel iets nieuws. Ik zal in het kort wat dingen vertellen en jullie kunnen het dan ook volgen op het filmpje met verschillende foto’s.

Toen ik hier aankwam vond ik het hier schitterend, maar nu vind ik het onbeschrijfelijk. De mensen die hier wonen zijn allemaal zo gastvrij. Er zijn natuurlijk altijd mensen die raar opkijken als ze een ‘Mzungu’ (Blanke in het Swahili) zien, maar over het algemeen zijn ze het wel gewoon. In het begin hoorde ik wel overal ‘Mzungu, Mzungu’ maar ik ben hier momenteel al een maand en voor mij begint het een gewoonte te worden dat ik het hoor maar ik denk ook dat het voor de plaatselijke bevolking ook een gewoonte begint te worden dat ze mij vaak op straat zien.

Ik loop momenteel stage op 3 verschillende plaatsen.

- In de Aunali Nursery School, dat is mijn kleuterschool waar ik les geef aan de kinderen van de Upper Kindergarden.

- In Maendeleo : Een community van de Broeders van liefde waar kinderen en jongeren terecht kunnen.

- In Bangwé : Een community van de Broeders van Liefde voor kinderen met een beperking.

Ik vind deze 3 stageplaatsen echt verruimend voor mezelf. Op de kleuterschool kan ik mijn ideeën delen met de leerkrachten en ze staan er ook voor open, wat het voor mij ook makkelijker maakt om mijn ideeën te kunnen realiseren en uitvoeren. Hier was ik vooral van geschrokken, dat ze er zo positief tegenover gingen staan. Zo kan ik ook dingen leren aan hen en omgekeerd.

In mijn klas zitten er 23 kinderen. In het begin waren de kinderen wat testend tegenover mij. Want als ik even alleen in de klas was dan begonnen ze te roepen en te lopen in de klas en als de leerkracht 5 minuten later terug kwam was het muisstil. Maar dat kom ik ook wel tegen in België, dat ze de nieuwe leerkracht wel eerst eens willen uittesten.

Maar nu na een maand te werken met de kinderen en activiteiten te geven ken ik ze toch al beter en weten ze ook wat er kan en niet kan bij de ‘ nieuwe’ juf.

In Maendeleo voel ik me echt thuis. De kinderen en jongeren zijn zo lief voor ons. ( we zitten in maendeleo momenteel met 5 Belgen). Op mijn vrije namiddagen als mijn voorbereidingen zijn gemaakt ga ik altijd nog eens langs in Maendeleo. Gewoon omdat ik daar graag ben. We hebben met hen al vele activiteiten gedaan. Zo zijn we naar Kibirizi gewandeld met de kinderen. Kibirizi is een vissersdorpje in de baai van het Tanganyikameer. Het was echt prachtig om te zien, we liepen over het strand in kibirizi en normaal moesten we rond gaan. Maar dit hebben we niet gedaan, we hebben gewoon onze schoenen uitgedaan en door het meer gewandeld. Dit vonden de kinderen echt schitterend dat we dit deden.

Ook hebben we moeten afscheid nemen van een van de begeleiders van de kinderen, Godfrey. Hij wou heel graag gaan studeren voor sociaal werk en hij kreeg dan te horen dat het zover was, dat hij mocht gaan studeren. Het enige nadeel dat eraan verbonden was, was dat hij moest gaan studeren in Dar Es Salaam.

Ook hebben we al vele kleine dingen gedaan. Zoals zwemmen in Aqua Lodge, samen naar Bangwé Beach, Voetbalmatch Maendeleo - Bangwé, tekenen, … . Maar we hebben eens met alle Belgen samen gezeten en eens gebrainstormd over wat we nog allemaal kunnen doen en daar zijn echt wel heel leuke ideeën uitgekomen. Dus er staat hen en ons nog heel wat te wachten.

Ook heb ik nog een 3^de stageplaats en dat is Bangwé. Dat is waar kinderen met een beperking terecht kunnen. Daar ben ik ook al geweest, maar daar heb ik het gevoel dat ik minder kan bereiken. Maar toch probeer ik echt mijn best te doen om de kinderen en jongeren te kunnen bereiken. Want in Bangwé is er wel een grote taalbarrière. De kinderen spreken allemaal Swahili en mijn swahili is er echt al veel op verbeterd door een maand hier te zijn, maar om echt gesprekken te kunnen voeren dat zit er nog niet in. Ik probeer zoveel mogelijk met gebaren of tekeningen alles uit te leggen aan de kinderen en dan hoop ik dat ze er toch iets van begrijpen. Want het is voor mij frustrerend dat ik niet goed kan communiceren met hen maar ik denk dat, dat voor hen ook zo is dat ze dit gevoel hebben.

Er zijn momenteel 4 meisjes bijgekomen in ons huisje in Mji Mwema en 2 van de meisjes gaan ook stage lopen in Bangwé. Zo kunnen we ook eens samen kijken naar wat we met de kinderen en jongeren kunnen doen. Hoe meer ideeën, hoe beter ze ook kunnen worden.

Dat over mijn verschillende stageplaatsen.
Ook heb ik verschillende indrukken opgedaan over Kigoma/ Tanzania.

Ik vind het landschap en de kleuren die hier zijn ongelooflijk mooi. Als we ‘s avonds nog even buiten zitten en gewoon maar naar boven kijken dan zien we 1001 sterren. Als we dit in België proberen te doen dan is alles direct overbelicht door de straatverlichting en zien we maar enkele sterren.

Ook de bevolking hier. De mensen hier zeggen bijna allemaal hallo tegen iemand als ze over straat lopen en iemand tegenkomen. Ook tegen ons ( de blanken) zeggen ze met volle overtuiging hallo, hoe is het ( Mambo, Habari? ) Ookal kennen ze de mensen niet, toch zeggen ze hallo. Ik denk dat als ik terug ben in België raar ga opkijken als de mensen die me voorbijlopen niet aanspreken. Want ik ben het hier al zo gewoon dat mensen dit doen en dat wij hen aanspreken. Dat is ook een teken van respect tegenover de mensen, een klein teken weliswaar, maar het is een teken. En dat doen we volgens mij in België te weinig, waarde hechten aan de kleine dingen in het leven.

Om af te sluiten kan ik nog vertellen dat we naar Burundi zijn gegaan met enkele studenten en Nkora en Bernard. We hebben daar heel lekkere brochettes gegeten. Dat is voor herhaling vatbaar, enkel jammer dat ze die enkel in Burundi hebben.

En voor de rest, in mijn huisje waar ik verblijf is het echt heel goed. We zitten hier nu momenteel met 8 studenten en nu zaterdag komen er daar nog eens 4 bij. Dat wordt hier dan wel een gezellig boeltje. Maar anderzijds is het ook wel Te druk. En naar mijn idee zijn het ook teveel blanken te samen. Maarja, en voor de rest gaat alles hier wel vlot.

We hebben een kok, Erik, die echt fantastisch kan koken.

Onze nachtwaker, Lennert, die voor ons de hele nacht wakker blijft. Daar heb ik ook zo respect voor.

En dan niet te vergeten, Jean Michel, Hij woont bij ons in en staat ook in voor ons. Hij is echt iemand uit de duizend, als er een probleem is dan kunnen we altijd bij hem terecht en probeert hij er ook alles aan te doen om het probleem op te lossen.

Deze 3 mensen ga ik toch wel missen als ik terug in België ben. Maar niet alleen deze 3, er zijn er zoveel om op te noemen.

Maar ik denk dat het dan wel eens tijd is om af te ronden, want anders zou ik nog uren kunnen verder praten. Ik hoop dat jullie mijn filmpje kunnen zien zodat jullie, je er ook een beeld van kunnen vormen.

Het filmpje zet ik er deze namiddag op omdat ik nu naar Maendeleo moet en het duurt anders te lang om te laden!

Tutaonana!

Tamara